การอ่านเครื่องหมายต่างๆ ในภาษาไทย
๑. การอ่านคำหรือข้อความที่มีเครื่องหมายวงเล็บกำกับอยู่
เมื่อมีเครื่องหมายวงเล็บเปิด ให้อ่านว่า วงเล็บเปิด และเมื่อถึงเครื่องหมายวงเล็บปิดให้อ่านว่า วงเล็บปิด เช่น
ปวาฬ (แก้วประพาฬ คือหนแก้วชนิดหนึ่งเกิดจากหินปะการัง)
อ่านว่า ปะวาน วง-เล็บ-เปิด แก้ว-ปรฺะ-พาน........หิน-ปะ-กา-รัง วง-เล็บ-ปิด
๒. การอ่านเครื่องหมายไม้ยมก หรือ ยมก
เครื่องหมายไม้ยมก หรือ ยมก ที่เขียนหลังคำ วลีหรือประโยค ให้อ่านซ้ำคำ วลี หรือประโยคอีกครั้งหนึ่งเช่น
เด็กเล็กๆ อ่านว่า เด็ก-เล็ก-เล็ก
แต่ละวันๆ อ่านว่า แต่-ละ-วัน-แต่-ละ-วัน
ในวันหนึ่งๆ อ่านว่า ใน-วัน-หฺนึ่ง-วัน-หฺนึ่ง
คำที่เป็นคำซ้ำ ต้องใช้ไม้ยมกหรือยมกเสมอให้อ่านซ้ำคำอีกครั้งหนึ่ง เช่น
สีดำๆ อ่านว่า สี-ดำ-ดำ
เด็กตัวเล็กๆ อ่านว่า เด็ก-ตัว-เล็ก-เล็ก
๓. การอ่านเครื่องหมายไปยาลน้อย หรือเปยยาลน้อย
เครื่องหมายไปยาลน้อย หรือ เปยยาลน้อย ใช้ละคำที่รู้กันดีอยู่แล้ว โดยละส่วนท้ายไว้เหลือแต่ส่วนหน้าของคำพอเป็นที่เข้าใจ เวลาอ่านต้องอ่านคำเต็ม เช่น
กรุงเทพฯ อ่านว่า กฺรุง-เทบ-มะ-หา-นะ-คอน
ทูลเกล้าฯ อ่านว่า ทูน-เกฺล้า-ทูน-กฺระ-หฺม่อม
โปรดเกล้าฯ อ่านว่า โปฺรด-เกฺล้า-โปฺรด-กฺระ-หฺม่อม
ล้นเกล้าฯ อ่านว่า ล้น-เกฺล้า-ล้น-กฺระ-หฺม่อม
๔. การอ่านเครื่องหมายไปยาลใหญ่
๔.๑ เครื่องหมายไปยาลใหญ่ หรือ เปยยาลใหญ่ ที่อยู่ข้างท้ายข้อความ ให้อ่านว่า ละ หรือ และอื่นๆ เช่น
สิ่งของที่ซื้อขายกันในตลาดมี เนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ น้ำตาล น้ำปลา ฯลฯ
อ่านว่า สิ่ง-ของ-ที่-ซื้อ-ขาย-กัน-...น้ำ-ปฺลา-ละ
หรือ สิ่ง-ของ-ที่-ซื้อ-ขาย-กัน-...น้ำ-ปฺลา และ-อื่น-อื่น
๔.๒ เครื่องหมายไปยาลใหญ่ หรือ เปยยาลใหญ่ ที่อยู่ตรงกลางข้อความ อ่านว่า ละถึง เช่น
พยัญชนะไทย ๔๔ ตัว มี ก ฯลฯ ฮ
อ่านว่า พะ-ยัน-ชะ-นะ-ไท-สี่-สิบ-สี่-ตัว มี กอ ละ-ถึง ฮอ
๕. การอ่านเครื่องหมายจุดไข่ปลา หรือ ไข่ปลา
เมื่อมีเครื่องหมายไข่ปลา หรือ จุดไข่ปลา ควรหยุดเล็กน้อยก่อน แล้วจึงอ่านว่า ละ ละ ละ แล้วควรหยุดเล็กน้อยก่อนอ่านข้อความต่อไป เช่น
ที่เกิดมีภาษาไทย...ก็เพราะแต่ละภาษาสืบต่อภาษาของตนไว้
อ่านว่า ที่-เกิด-มี-พา-สา-ไท ละ ละ ละ ก็-เพฺราะ-แต่-ละ-พา-สา-สืบ-ต่อ-พา-สา-ของ-ตน-ไว้
๖. การอ่านเครื่องหมายอัญประกาศ
เมื่อมีเครื่องหมายอัญประกาศ ให้อ่านว่า อัญประกาศเปิด และเมื่อมีเครื่องหมายอัญประกาศปิด ให้อ่านว่า อัญประกาศปิด
ถ้าข้อความในเครื่องหมายอัญประกาศมีความยาวหลายย่อหน้า และใส่เครื่องหมายอัญประกาศเปิดทุกย่อหน้า ให้อ่านว่า อัญประกาศเปิด เฉพาะเมื่อเริ่มต้นข้อความเท่านั้น และอ่าน อัญประกาศปิด เมื่อจบข้อความเช่น
ครั้งหนึ่งพระพุทธองค์ตรัสว่า
“...ดูกรภิกษุทั้งหลาย สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นปลายมิได้ เมื่อเหล่าสัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นที่กางกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องประกอบ ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ ฯลฯ
“ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่อนไม้ที่บุคคลโยนขึ้นไปบนอากาศบางคราวก็ตกลงทางโคน บางคราวก็ตกลงทางขวาง บางคราวก็ตกลงทางปลาย แม้ฉันใด สัตว์ทั้งหลายผู้มีอวิชชาเป็นที่กางกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องประกอบไว้ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ก็ฉันนั้นแล บางคราวก็จากโลกนี้ไปสู่ปรโลก บางคราวก็จากปรโลกมาสู่โลกนี้ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่า สงสารกำหนดที่สุดเบื้องต้นปลายมิได้”
อ่านว่า คฺรั้ง-หฺนึ่ง-พฺระ-พุด ทะ อง-ตฺรัส-ว่า- อัน-ยะ- ปฺระ-กาด-เปิด ดู-กอน-พิก-สุ...เบื้อง-ปฺลาย-ไม่-ได้ อัน-ยะ-ปฺระ-กาด-ปิด
ที่มา : ราชบัณฑิตยสถาน. อ่านอย่างไรและเขียนอย่างไร. พิมพ์ครั้งที่ ๒๑. กรุงเทพฯ:
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น